Zbiór trzynastu opowiadań kanadyjskiej pisarki stanowi w pewnym sensie spójną opowieść. Dzieje się tak nie tylko dlatego, że przez książkę przewija się kilka stałych motywów. W Coś o czym chciałam ci powiedzieć Alice Munro zbudowała pewien wspólny dla wszystkich opowiadań nastrój spokojnej, subtelnej refleksji nad skomplikowanym światem ludzkich emocji. 

Czas jest jednym z najokrutniejszych recenzentów literatury. Bezlitośnie dzieli książki na bestsellery, chwilowe mody i te, które zostaną z nami – czytelnikami – na dłużej, być może przechodząc do literackiego kanonu. Publikacji „Jak zostałam wiedźmą” towarzyszyło dość spore zainteresowanie czytelników i mediów.

 Jeśli przyjąć, że życie to ciągła powtarzalność, czego potrzebuje człowiek, by na moment wznieść się ponad nią? Samotności, podróży, rewolucji? Może bezgranicznej fascynacji sztuką, pięknem, drugim człowiekiem. Może poszukiwanie przełomu nieodłącznie wiąże się z drogą, a odpowiedź przychodzi wraz ze śmiercią. A skoro i historia lubi się powtarzać, śmierć jeszcze raz nadejdzie w Wenecji.

"Poeta i mit” Wiesława Juszczaka to esej, który przyjemnie obezwładnia mocą płynnej, potoczystej narracji, dającej szeroki horyzont kontekstów. Czyta się go jak baśń o modernizmie i jego poetach, bo dla Juszczaka wszyscy artyści – od autorów malowideł naskalnych po Herzoga i Pasoliniego mówią o tym samym i wszyscy – są poetami.

Niewielki objętościowo tomik Marcina Sendeckiego Przedmiar robót okazuje się – zwłaszcza po wielokrotnej lekturze – niezwykle bogaty treściowo. Kiedyś brulionowiec, a dziś jeden z najbardziej hermetycznych poetów ostatniego dwudziestolecia wychodzi w swym ostatnim tomie z roli bricoulera i staje się inżynierem. Cienka, szara, zszyta czarną nitką książeczka to kawał dobrej poetyckiej roboty – ale nie każdy czytelnik kupi to od razu.