Lektura debiutanckich „Słuchaj pieśni wiatru” i „Flippera roku 1973” Harukiego Murakamiego jest jak powrót do literackiej przeszłości pisarza i próba rozgryzienia jego prostego, ale kunsztownego stylu.

Autobiografia światowej sławy fotografa wciąga od pierwszej do ostatniej strony. To fascynująca historia życia pełnego szczęśliwych zbiegów okoliczności i zawodowego sukcesu, osiągniętego dzięki wspaniałej wyobraźni i ciężkiej pracy.

To jedna z takich książek, które po prostu są, nie ma w niej żadnych pouczeń, nie służy żadnym domowym interwencjom, nie pomaga rozwiązywać kłopotów rozwojowych, ani nie oswaja lęków.

Ursynów Pańków w niczym nie przypomina chaotycznego i bogatego w absurdy osiedla przy Alternatywy 4. Co ciekawe, w książce nie znajdziemy żadnych odniesień do Barei. Dzielnica jawi się raczej jako nie w pełni zrealizowana wizja młodych i pełnych pasji architektów. Autorka przekonuje, że w szarych realiach PRLu można było tworzyć...