Joyce Carol Oates jest bardzo rzadkim przypadkiem pisarki wszechstronnej. W Polsce stała się popularna dzięki bestsellerowej fabularyzowanej biografii Marilyn Monroe, promowała ją też Oprah Winfrey. Ale zdarza jej się tworzyć książki takie, jak „Zbłocona” – świetne powieści psychologiczne przesycone okrucieństwem i bólem.

Rozważania nad "Lincolnem w Bardo", a raczej nad polskim przekładem powieści-dramatu autorstwa George Saundersa, za którą (który?) autor otrzymał w ubiegłym roku Bookera, pragnę rozpocząć właśnie od rzeczonego tłumaczenia, którego podjął się Michał Kłobukowski.

Co chciałaby robić dziewiętnastolatka ze swoim ukochanym? Uprawiać ostry seks. Hedda H. Robertsen stworzyła opowieść nie tyle zmysłową, co wyuzdaną książkę o fantazjach młodej dziewczyny.

Czy przez Amerykę Północną można przejść pieszo? Jak ogarnąć taką przestrzeń? Pokonać tyle kilometrów, miast, autostrad? Zadania tego podjął się autor „Hartlandu”. Jednak to nie same odległości były największym problemem, a pętle autostrad, niekończące się przedmieścia ze stacjami benzynowymi i warsztatami samochodowymi, kamieniste pobocza. Pokonała go więc nie przyroda, a cywilizacja.

Bajki, opowiastki snute dzieciom, to wytwór właściwie każdej kultury na świecie. Pod równikowym niebem i w nocy polarnej są dzieci, które potrzebują bajki na dobranoc. Uniwersalność jest niejako wpisana w podstawę tego gatunku, a „Opowieści pod oliwnego drzewa” tylko ją potwierdzają.