Joyce Carol Oates jest bardzo rzadkim przypadkiem pisarki wszechstronnej. W Polsce stała się popularna dzięki bestsellerowej fabularyzowanej biografii Marilyn Monroe, promowała ją też Oprah Winfrey. Ale zdarza jej się tworzyć książki takie, jak „Zbłocona” – świetne powieści psychologiczne przesycone okrucieństwem i bólem.

Autorkę określiłabym – z dużą dozą sympatii – naczelną biografką kraju. Wprawdzie od czasu do czasu pojawiają się książki o znanych postaciach, ale nikt inny spośród polskich autorów dla dzieci nie ma na swoim koncie aż tylu tytułów w tej dziedzinie co Anna Czerwińska-Rydel. Farenheit, Schopenhauer, Korczak, Chopin, Czochralski, Tuwim, Heweliusz, Skłodowska-Curie, a ostatnio Wieniawski, Fredro, Makuszyński, Lutosławski i Wedlowie.

Kolejny tom opowiadań Alice Munro to czysta przyjemność. Kanadyjka zaskakuje i zachwyca. Pozwala nam rozpłynąć się w uroku swoich opowiadań, zanurzyć się w życiu swoich rodaków, pozostawiając nas jednak z uczuciem niedosytu.

Klasyka, choć w Polsce wciąż skosztowana przez nielicznych. Książka potężna jak sekwoja, złożona jak życie uczuciowe w latynoskiej telenoweli, przewrotna jak biblijny Babilon, pomysłowa jak McGyver. I nieprawdopodobnie dowcipna – ukłon w stronę tłumacza Sławomira Magali.

O książce Marty Masady „święto trąbek” z pewnością można powiedzieć wiele. O wkurzającej bohaterce Zuli, o hardcorowym seksie, o pragnieniu stabilności i o Żydach. I ja się tutaj skupię dokładnie na tym judaistycznym aspekcie.

Zula, główna bohaterka powieści darzy Żydów pewnym unikatowym uczuciem. Nie chodzi o ich...