Najnowsza wydana w Polsce powieść Dona DeLillo to lektura niezwykła. „Nazwy” wydają się bowiem aktualnym komentarzem do trwającego na świecie kryzysu ekonomicznego. Opisywane przez amerykańskiego pisarza procesy znajdują odzwierciedlenie w naszej medialnej i społecznej rzeczywistości. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że powieść ta została napisana w 1982 roku.

Kiedy sentymenty unoszą się w powietrzu jak zarazki, nastaje idealny czas ku temu, by sięgnąć do wierszy, które ciepło przypominają nam o dzieciństwie.

Ktoś może powiedzieć, ze Redliński nie jest autorem tej niezwykłej książki sensu stricto, jako że na jej treść składają się teksty znalezione, fragmenty autentycznych dokumentów. Ale jakich dokumentów?

Epickie fantasy kojarzone jest najczęściej z opasłymi tomami, w których pisarze – z wielkim rozmachem – opiewają dzieje bohaterów wyruszających w długą podróż i zmagających się z potworami nie z tego świata. Tymczasem twórcy antologii „Epopeja” udowadniają, że epickość nie jest kwestią objętości, lecz literackiego kunsztu.

„Jalo” to nie tyle opowieść o wojnie, ile o spustoszonych przez nią umysłach jej uczestników, którzy nie potrafią odnaleźć się w nowym, powojennym świecie. A także o dramatycznej próbie odnalezienia i opowiedzenia prawdy o swoim życiu.