Okładkę najnowszego tomiku Urszuli Kozioł zdobi pejzaż naszkicowany ołówkiem. Nie jest to jednak sielski widoczek – najwięcej miejsca w kadrze zajmują ciemne, skłębione chmury. Nic dziwnego: wiersze z „Klangoru” układają się w przejmujący krajobraz, który pozostał po utracie ukochanego.

Łukasz Orbitowski wyruszył do Afryki i postanowił o tym napisać. I choć sam uważa, że „Zapiski nosorożca” są zaledwie „wyjątkowo długą pocztówką od faceta, który pojechał na krótkie wakacje”, to znajdziemy tam sporo więcej. Poza historiami o tarabanieniu się wypożyczonym autem po „drogach i bezdrożach”, czytelnik może cieszyć się także pokaźnym zestawem legend i mitów afrykańskich.

Epickie fantasy kojarzone jest najczęściej z opasłymi tomami, w których pisarze – z wielkim rozmachem – opiewają dzieje bohaterów wyruszających w długą podróż i zmagających się z potworami nie z tego świata. Tymczasem twórcy antologii „Epopeja” udowadniają, że epickość nie jest kwestią objętości, lecz literackiego kunsztu.

Podeszli wiekiem hippisi ze zdziwieniem stwierdzają, że ich dzieci, wychowywane w komunie i duchu wolnej miłości nade wszystko pragną wieść zwykłe, drobnomieszczańskie życie i zarabiać duże pieniądze.

Wydaniu "Zapisków z Homs" towarzyszyły wielkie słowa. Francuscy lewicowi recenzenci twierdzili, że jest to odpowiedź na zafałszowany obraz konfliktu w Syrii przekazywany przez telewizję. Na okładce polskiego wydania czytamy, że mamy do czynienia z „dokumentem bez retuszu”. Książka Jonathana Littella jest jednak ciekawa właśnie dlatego, że powyższe stwierdzenia są całkowicie nieprawdziwe.