Oczywiście nie wszystko zależy od przyimka, ale są sprawy, na który ma on znaczący wpływ. I panowie Bralczyk, Markowski oraz Miodek opowiadają o tym niezwykle ciekawie. Nie można oczywiście zapominać o – moderatorze (?) tej dyskusji – Jerzym Sosnowskim, który nie tylko przysłuchiwał się rozważaniom językoznawców, ale brał w nich czynny udział.

Ostatni tomik Julii Szychowiak to rezultat podróży w głąb siebie, z których autorka przynosi oszczędne, choć niezwykle intymne poetyckie relacje. Ten - jak powiedziałby Białoszewski - "wywód jestem'u" sytuuje się jednak często na granicy subtelnego wyznania i zamkniętej dla czytelników prywatności. Mająca być lekiem na hermetyzm "ryzykowna szczerość" z wiersza [Noc z kobietą to jednak kosmos] okazuje się bronią obosieczną. Świadomość tego ryzyka decyduje tu jednak o dojrzałości poetyckiego głosu Szychowiak. 

Na kilka miesięcy przed premierą najnowszej powieści Larsa Saabye Christensena, Wydawnictwo Literackie przypomina czytelnikom monumentalnego „Półbrata”, jeden z najlepszych utworów w dorobku norweskiego pisarza.

W powszechnej świadomości koniec II wojny światowej oznacza koniec horroru i poniewierki, które była udziałem milionów ludzi na całym świecie. Nie inaczej jest z wyobrażeniem powojennej Europy – oczywiście, trudno było zdobyć kawę i papierosy, ale poza tym wszyscy zajmowali się głównie dekorowaniem zwycięskich wojsk. Pogląd ten utwierdzany jest w szkołach – gładko prześlizgujemy się od zdobycia Berlina do planu Marshalla i planów sześcioletnich. Powojnie nie pozostawiło śladów. Tymczasem był to ledwie początek długiej drogi ku normalności.

Nowa książka Julii Fiedorczuk jest kolejnym etapem opowieści pisarki o niewidocznych przełomach, które na różnych etapach życia zmieniają jego trajektorię, o ciągłym zrzucaniu wylinki i rozpoczynaniu na nowo jak nazywa to sama autorka.