Cezary Cruise czyli misja niemożliwa reportera Łazarewicza

Bez fajerwerków i sensacji, od których świat miałby zatrząść się w swych fasadach − właśnie tak Cezary Łazarewicz w swoim reportażu Żeby nie było śladów pisze o sprawie Grzegorza Przemyka, czyli o historii skądinąd starej, znanej i na stałe zadomowionej...

Po bardzo dobrej autobiografii Salmana Rushdiego otrzymujemy tym razem obszerny tom jego tekstów, „Ojczyzny wyobrażone”. Dla tych, którzy czytali „Josepha Antona”, zbiór ten nie będzie jednak wielkim odkryciem.

Gdy gospodarka kuleje, zwycięża populizm i winnymi wszelkiego zła okazują się imigranci. Państwo się chwieje, jednostka upada. Reportaż Gellerta Tamasa świetnie pokazuje przebieg tych procesów, a fakt, że zachodzą one w Szwecji na początku lat 90. ubiegłego wieku wydaje się tutaj drugorzędny.

Istnieją dwa powody, dla których żałuję, że przeczytałam „Lepperiadę” Marcina Kąckiego. Po pierwsze: najgłębsze dno, w jakie osunęła się parę lat temu polska polityka, powróciło do mnie w formie skondensowanej. Po drugie: nie widzę w jego reportażach uzasadnienia, dla którego miałabym wracać wspomnieniami do czasów triumfu Samoobrony. A uważam, że należy napisać, dlaczego warto o tym pamiętać.

Powieść o przygodach Jana Muchołapskiego i angielskiego lorda „Doktor Muchołapski” była książką dzieciństwa Czesława Miłosza. Teraz stała się zaś inspiracją dla „Dzieci doktora Motyla” Wojciecha Mikołuszki, dziennikarza naukowego, który uwielbia pisać dla dzieci.