Tatuaż ze Szczerkiem „On wszędzie był i wszystko widział” − tak głosi posłowie śnieżnobiałej książki z charakterystycznym logiem z przeciętą wpół twarzą. Słowo ciałem się stało – Szczerek przeszedł z Ha!artu do Wydawnictwa Czarnego. Bez fanfar, deklaracji czy obietnic. Trzymałem w ręku pozycję, której okładkę autor wrzucił miesiące wcześniej...

Filip Springer powoli wyrasta na nasze narodowe sumienie urbanistyczne. Nie tylko niezmordowanie tropi potworki architektoniczne po całej Polsce, ale także przybliża to, co w polskiej architekturze dobre i warte uratowania od zapomnienia. Po lekturze "Zaczynu" nie mogłam się oprzeć, by nie wybrać się w przynajmniej metaforyczną podróż do Szumina – miejsca, w którym Hansenom udało się najpełniej zrealizować założenia Formy Otwartej.

„Zapachowi deszczu na Bałkanach” poświęciłam więcej czasu niż dziesiątkom książek, które bardziej nań zasłużyły. Powieść Gordany Kuić nie wzbudza większych emocji. Ani dobra, ani zła, ani porywająca, ani nudna. Nie zachwyca, ale nie irytuje.

Biografię wypada pisać po śmierci jej bohatera. Opowieść Andrzeja Franaszka o Czesławie Miłoszu mogła powstać i w pełni wybrzmieć dopiero po przejściu noblisty na tamten świat. Podobnie sprawa się ma z Williamem Styronem, jednym z najważniejszych pisarzy amerykańskich XX wieku, którego dorobek i życie sportretowała jego córka – Alexandra. Udało jej się stworzyć osobistą opowieść o ojcu – człowieku trudnym, szarganym atakami depresji i problemami z używkami – która jest świetnym podsumowaniem jego twórczości, ale też i nowym, uzupełniającym ją tekstem.

Najsłynniejsza powieść Egona Bondy'ego – legendy czeskiej kontrkultury i niezapomnianego bohatera "Czułego barbarzyńcy" Hrabala – to wydany po raz pierwszy w samizdacie, napisany prześmiewczo ezopowym językiem kamień rzucony w komunistyczny establishment. Ale także coś więcej: przekonujące wyznanie wiary człowieka, mimo wszystko, wolnego.