„Każdy, kto utracił kiedyś pracę wie o czymś, co osobom pozbawionym tego doświadczenia wydać się może niewiarygodne. Osoba bezrobotna często ma mniej wolnego czasu niż osoba pracująca”. To zdanie przekonało mnie, że książka Joanny Mandrosz różni się od innych pozycji traktujących o poszukiwaniu zatrudnienia. Nie daje ona złudnych cudownych recept na zawodowy sukces, zamiast tego skupiając się na konkretnych problemach, z którymi styka się każdy bezrobotny, a także krokach, które trzeba podjąć, by przestać nim być.

W maju jedziemy na wycieczkę, bierzemy misia w teczkę. By zaplanować majówkę poszłam do mojej dzielnicowej biblioteki i przejrzałam dział przewodników. ostatnio ukazuje się więcej przewodników na temat Meksyku, Grecji czy Rumunii niż bedekerów o naszym kraju ojczystym, więc seria „50 miejsc na weekend w Polsce” od razu mnie zachwyciła.

„Omen” z 1976 roku w reżyserii Richarda Donnera to film kultowy. I jako taki nie potrzebuje żadnych rekomendacji i zachęt do obejrzenia go. Obraz Donnera stał się legendą, która nie gaśnie nawet mimo upływu lat. Wraz z „Dzieckiem Rosemary” Romana Polańskiego stał się topowym horrorem wykorzystującym motywy satanistyczne i postać dziecięcego Antychrysta. Oba filmy do dzisiaj stanowią inspirację dla innych twórców (widać to doskonale chociażby na przykładzie najnowszego sezonu „American Horror Story: Apocalypse” czy grze „Lucius”). Ale czy „Omen” w wersji książkowej wypada tak samo dobrze jak film?

Grudniowe francuskie temperatury rozgrzewa nagroda Goncourtów. Oczywiście jest jeszcze parę innych ważnych nagród literackich przyznawanych w tym kraju, ale chyba żadna nie jest aż tak prestiżowa i kontrowersyjna jednocześnie. W ponad stuletniej historii wręczania tej przepustki do świata sławy, skandali wokół nagrody było wiele. Od dyskusji na temat słuszności decyzji komisji, po próby zamachów na jej członków. Ponieważ nikt nie ucierpiał można bez skrupułów nostalgicznie rzec „ach, kiedyś to ludzie ekscytowali się literaturą”. 

W „Korekcie” znajdziemy wszystkie motywy i wątki charakterystyczne dla twórczości Thomasa Bernharda: dysfunkcyjną rodzinę, samotność, szaleństwo, nienawiść do Austrii i bohatera owładniętego pragnieniem stworzenia arcydzieła. Ta mroczna powieść jest kolejnym dowodem na to, że w opisywaniu stopniowego popadania w obłęd Bernhard nie ma sobie równych.