O książce Marty Masady „święto trąbek” z pewnością można powiedzieć wiele. O wkurzającej bohaterce Zuli, o hardcorowym seksie, o pragnieniu stabilności i o Żydach. I ja się tutaj skupię dokładnie na tym judaistycznym aspekcie.

Zula, główna bohaterka powieści darzy Żydów pewnym unikatowym uczuciem. Nie chodzi o ich...

Co chciałaby robić dziewiętnastolatka ze swoim ukochanym? Uprawiać ostry seks. Hedda H. Robertsen stworzyła opowieść nie tyle zmysłową, co wyuzdaną książkę o fantazjach młodej dziewczyny.

Swoją opowieść o pokoleniu dorastającym w posttransformacyjnej rzeczywistości Paulina Wilk tworzy wbrew modzie na lata dziewięćdziesiąte i w zgodzie z nią. W zgodzie, gdyż znajdziemy w „Znakach szczególnych” sporo z fetyszyzowanych przez hipsterów rekwizytów. Wbrew, bo obraz podsuwany przez dziennikarkę znacznie odbiega od arkadyjskich „najntisów”, o których wyżej podpisany myśli niemal wyłącznie z nostalgią i rozrzewnieniem. Jeśli nawet dostajemy Arkadię, to taką z napisem Et in Arcadia ego napaćkanym na blacie biurka za pomocą flamastrów „w odblaskowych kolorach”, będących na początku lat dziewięćdziesiątych jedną z oznak szkolnego prestiżu.

„Człowiek nietoperz” potwierdza silną pozycję Jo Nesbø wśród skandynawskich mistrzów kryminału. Jak na debiut, powieść – w oryginale wydana w 1997 roku – zaskakuje twórczym potraktowaniem schematu, który dopiero później stanie się rozpoznawalny na całym świecie.

Rozważania nad "Lincolnem w Bardo", a raczej nad polskim przekładem powieści-dramatu autorstwa George Saundersa, za którą (który?) autor otrzymał w ubiegłym roku Bookera, pragnę rozpocząć właśnie od rzeczonego tłumaczenia, którego podjął się Michał Kłobukowski.