We wstępie publicysta "Gazety Wyborczej" zapewnia, że choć "felieton to jest gatunek gatunek literacki nade wszystko", to oprócz paru mistrzów ich autorzy głównie "zapisują ogólne przemyślenia i luźne refleksje, które brawurowo felietonami nazywają". Przy takim podziale i sam Varga zdecydowanie do klasy mistrzowskiej nie należy. Chociaż źle nie jest.

Szkoda, że tomu „Kardonia i Faber” nie zamyka przedostatni wiersz, kończący się słowami pijaka: „Piękna! Nie opuszczaj jej! Nie opuszczaj jej”.

„Alkaloid” przedstawia wizję świata zniewolonego przez syntetyczny środek, usuwający granice psychicznych i fizycznych zdolności człowieka. Niestety, oryginalny pomysł gry z klasyką polskiej literatury nie został wykorzystany najlepiej.

Słodka historia. Niewinna herbatka dwójki zakochanych. Czułe słówka i ściekająca do filiżanek krew. Albo inaczej – bajkowy las, motyle i myszki. A wśród nich gnijące ciało małej dziewczynki.

W jednym z wywiadów autorka mówi o najbliższych zmarłych, że niedobrze jest z nimi intensywnie obcować, ale zaraz dodaje, że nie może im powiedzieć, żeby sobie poszli, skoro są tuż obok. To „obok” ma postać wiklinowych koszy, gdzie po likwidacji krakowskiego mieszkania na ulicy Krupniczej, znalazły się...