„Mogę bowiem, tj. umiem Wszystko. I nie dlatego nawet, że ja Taki Mądry, lecz raczej dlatego, że insi tacy niemądrzy” – pisze Lem w liście do Michaela Kandla. Brzmi jak wyzwanie? Wiemy, kto może mu sprostać.

„Rzecz to piękna zaprawdę, gdy krocząc w pierwszym szeregu/Ginie człowiek odważny, walcząc w obronie ojczyzny” – śpiewał mężnym Spartanom Tyrteusz. A za nim śpiewały całe pokolenia Rolandów i Wallenrodów. Aż w wieku XX zmieniła się tonacja pieśni.

Stało się. Nadeszła jesień. Nie pozostało nam nic innego jak czytać książki. Prasy drukarskie pracują pełną parą, wydawcy smażą bestsellery, a księgarze zacierają ręce. Zaczęły się ich żniwa. Pozastawiali na nas sidła pełne kryminałów i świetnej prozy.

Dawno, dawno temu, gdy nie było internetu, ludzie spotykali się i nudzili w grupach. Z nudy, jak wiadomo, rodzą się najznakomitsze gry i zabawy. Jedną z nich była „Mowa kwiatów”. Proponujemy jej wariant literacki. Skoro świętowaliśmy przed chwilą Matki Boskiej Zielnej, kwiatów na ulicach będzie pod dostatkiem. Teraz możecie zabawić się w stylu pradziadków.

Lato to czas, w którym podekscytować nas może nawet interpretacja. W ciągu roku raczej rzadko na pierwszych stronach gazet pojawiają się zdjęcia badaczy literatury. Na żółtym pasku w TVN24 nie uraczysz ich nazwisk. A jednak tegoroczne kanikuły przyniosły niemały skandal w literackim ogródku. Rocznica powstania warszawskiego stała się okazją, by sięgnąć po „Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego. Okazało się, że hit naszych lat młodzieńczych skrywa antysemickie wątki, a akcja pod Arsenałem miała swoje homoerotyczne motywy.