Na „Truciznę”, siódmą część przygód najbardziej znanego polskiego egzorcysty w cywilu, Jakuba Wędrowycza, Andrzej Pilipiuk kazał czytelnikom czekać ponad trzy lata. To świetna okazja, by spróbować wyjaśnić fenomen tego cyklu. Cyklu, który jak żaden inny polaryzuje miłośników fantastyki: część za Wędrowyczem skoczyłaby w ogień, część odsądza od czci i wiary zarówno bohatera, jak i jego twórcę. Pilipiuk wraz z Jakubem stali się czymś w rodzaju koła zamachowego polskiej fantastyki po 2001 roku.

„Dziwne zwierzęta” Lotty Olsson to książka przyjemna i do czytania, i do oglądania. Bo któż mógłby przypuszczać, że pospolite zwierzęta są tak niezwykłe?

O Japonii napisano już grube tomy we wszystkich językach świata. Chyba żaden kraj nie dorobił się tylu szczerze oddanych wyznawców, zresztą niebezpodstawnie – jest fascynująco odmienny od tego, czego na co dzień widuje i doświadcza przeciętny Amerykanin czy Europejczyk.

„Dobra krew” to pamiętnik z podróży na kraniec świata. Skopek opowiada bezpretensjonalnie, bez uprzedzeń, pozbawiona jest poczucia wyższości - i w tym tkwi największa wartość jej książki.

Cees Nooteboom jest jednym z najpoważniejszych kandydatów do Nagrody Nobla. Jego „Hotel nomadów” to dowód na to, że podróżowanie nie jest łatwą sztuką. Trzeba nieustannie pilnować swej głowy, by była wystarczająco otwarta na to, co ją otacza. By z gąszczu detali wyłowić to, co najważniejsze. By nie stać się turystą.