Bohaterowie opowieści Jona Lee Andersona – wieloletniego korespondenta "New York Timesa" i "The Nation", autora biografii Che Guevary, Fidela Castro i Hugona Chaveza – są bezradnymi ofiarami okoliczności.

"Weźmy »Zbrodnię i karę« i przeróbmy ją na rock and rollową piosenkę" – nawoływał w latach 60. Lou Reed, lider zespołu Velvet Underground, poeta wykorzystujący siłę i bezpośredniość przekazu muzyki rockowej. Jego literackimi wzorami byli, poza Dostojewskim, tacy pisarze jak Raymond Chandler, William S. Burroughs i Edgar Allan Poe. Bohaterami swoich opowieści-piosenek, uczynił nowojorskich wyrzutków, ćpunów, transwestytów i dewiantów, nawiązując do tradycji literackich swoich idoli.

W czerwcu kończy się sezon piłkarski, ale sezon czytelniczy dopiero się rozpoczyna. W tym roku również nie zabraknie okazji do zagłębienia się w literaturę, wymienienia uwag z autorami lub posłuchania, jak ci tłumaczą się ze swoich wyborów. Będzie można zadać niewygodne pytanie czy poszukać drobnych niekonsekwencji. I, oczywiście, poczytać.

"Urodziłem się" – tyle pewnego. Szczególnie, jeśli żyje się w świecie Georgesa Pereca, jednego z najbardziej intrygujących i najdziwaczniejszych pisarzy XX wieku. Poza faktem urodzenia, Perec nie mógł być pewny w swoim życiu niczego.

Philip Roth jest prawdopodobnie najwybitniejszym żyjącym pisarzem w USA. Nie wiadomo tylko, czy nadal wypada mówić o nim w czasie teraźniejszym. Prozaik umarł dla świata literackiego w listopadzie ubiegłego roku, do odwołania. Stwierdził, że jest już zmęczony pisaniem w ogóle, a tworzeniem fikcji w szczególności. Przyznał też, że jego zainteresowania intelektualne kierują się raczej ku literaturze historycznej. Roth zakończył błyskotliwą karierę, okraszoną 31 powieściami. Ostatnia z nich – „Nemezis” – pochodzi z 2010 roku. 19 marca emerytowany pisarz świętować będzie 80 urodziny.