Młody człowiek w Polsce dorasta zazwyczaj w przekonaniu, że nasz kraj może się poszczycić jedynie Smokiem Wawelskim i ewentualnie Bazyliszkiem (jeśli go za smoka uznamy). „Księga smoków polskich” prostuje nieco te błędne wyobrażenia – skrzydlatych stworów ci u nas co niemiara, a co jeden, to lepszy.

Majdan, Euromajdan, Ukraina... Wszyscy widzieli, wszyscy wiedzą. Wiedzą, bo widzieli. Ale kamery internetowe, transmitujące na żywo obraz z Euromajdanu nie odpowiedziały na pytanie podstawowe: jak, do diabła, w XXI wieku, w dobie absolutnego triumfu rozumu, możliwe są makabryczne sceny rodem z wieku XIX? I jakim cudem przydarza się to nie „gdzieś dalej, gdzieś indziej”, lecz w Europie? I czy na pewno w Europie?

Krajewski w pewnym momencie popadł w schematyczność, ale we „Władcy liczb” w końcu przełamuje słabszą passę.

Cola, klocki lego, selfie, Lidl i jednorożce. Ten mocno nietypowy zestaw rekwizytów pojawia się w nowym tomie poezji Justyny Bargielskiej. Piąty zbiór wierszy pozostaje w stylistyce charakterystycznej dla autorki, ale wprowadza też do niej nieznane wcześniej tony.

Czasami zdarza się tak: żyjesz sobie spokojnie w tej swojej zachodniej kulturze rozumu i rozsądku i nagle otwierasz taką książkę jak "Cztery zachodnie staruchy" – i bum! Nagle odkrywasz, że racjonalizm to tylko jedna z możliwych dróg, nie wszędzie dominująca. I że czasami trzeba po prostu trochę pokamłać.