Czytając najnowszą książkę Witolda Szabłowskiego „Tańczące niedźwiedzie”, można dojść do wniosku, że komunizm to nie tylko ustrój, lecz przede wszystkim zakaźna choroba. Choroba, która nie opuszcza swojego nosiciela aż do śmierci.

Historia o szybkim dorastaniu ujęta w ramy fantastyki – tak najkrócej określić można powieść Stuarta Hilla „Krzyk Icemarku”. Nie oddaje to jednak w pełni złożoności historii ani – tym bardziej – prawdziwej różnorodności postaci, które przewijają się w tej sporych rozmiarów książce.

W 1948 roku z obawy przed cenzurą Géza Ottlik odebrał „Szkołę na granicy” wydawcy. Książka ukazała się dopiero jedenaście lat później i od tego czasu cieszyła się na Węgrzech statusem pozycji kultowej, z której młodzi pisarze czerpali jak z podręcznika. Na półki księgarń właśnie trafiło trzecie polskie wydanie z bardzo ciekawym posłowiem Pétera Esterházyego.

Kiedy taki pisarz jak John Steinbeck postanawia samotnie przejechać Amerykę dobrze wyekwipowanym kamperem w towarzystwie kapryśnego pudla o imieniu Charley, można zakładać, że będzie to murowany sukces pisarski i wydawniczy.

Alkoholizm często wydaje nam się problemem ludzi z marginesu, którzy nie mają lepszej recepty na życie, niż spędzanie czasu pod osiedlowym sklepem. Problem pojawia się, kiedy do alkoholizmu przyznaje się człowiek światły, wykształcony. Jak to? Czy ktoś taki może mieć problem z alkoholem? – pytamy. Dlaczego ktoś, kto teoretycznie ma wszystko, popada w potworny nałóg? Z nudy, braku perspektyw czy nadmiaru dobrego? A może z większej niż inni wrażliwości na zło i brzydotę tego świata?