Były sobie książki dwie. Jedna – naukowa, skupiona na temacie, druga – brukowa, w gruncie rzeczy nudna i efekciarska. Co je łączy? Wrzucenie do jednego przepastnego wora, do którego ostatnio trafia prawie wszystko, a imię tego wora brzmi – ideologia gender!

Zajmowali swój stolik na "górce" w Ziemiańskiej. Wśród nich były najgłośniejsze hetery, najlepiej ubrani warszawiacy, bogaci finansiści, arystokraci, dandysi ówczesnego świata, wielcy pisarze i artyści. Tworzyli konstelację czasami zaskakującą – Tuwim, Broniewski, Słonimski, Krzywicka, Sobański, Janta Połczyński, Boy, Szymanowski, Melcer, Stempowski, Grydzewski, Borman, Czapski, Brzechwa. Nie dało się marzyć o zostaniu pisarzem i się o nich nie otrzeć. Sprawowali wtedy władzę uzurpatorską i niepodzielną.

Witold Gombrowicz na pierwszym miejscu listy bestsellerów? I to niemal 45 lat po śmierci! Cóż, autor „Ferdydurke” by tego nie wymyślił, zwłaszcza że ani myślał drukować swoje intymne zapiski. Po tylu latach ujawnione przez wdowę wyznania pisarza nie stały się bynajmniej skandalem, tamtych ludzi, tamtych salonów, zwyczajnie już nie ma. 

Bohaterem szóstej odsłony naszego cyklu jest Ziemowit Szczerek, prozaik i publicysta, dziennikarz-podróżnik, laureat Paszportu „Polityki” za książkę „Przyjdzie Mordor i nas zje”, który do literatury polskiej wprowadza gatunek zwany „gonzo”. 

Lata 30. XX w., Anglia, szkoła z internatem, noc, stajnia, konie. Obok nich na słomie młody chłopiec, śpi. Noc w noc. Uwielbia konie, nienawidzi lekcji, szczególnie historii sztuki. Uczniowie skarżą się dyrektorowi, że w klasie śmierdzi jak w stajni, na korytarzu omijają go jak trędowatego.