Autobiografia światowej sławy fotografa wciąga od pierwszej do ostatniej strony. To fascynująca historia życia pełnego szczęśliwych zbiegów okoliczności i zawodowego sukcesu, osiągniętego dzięki wspaniałej wyobraźni i ciężkiej pracy.

Weźmy gender. Ono jest złe. Związki jednopłciowe. Zagrażają rodzinie. Grodzka. Przynosi Polsce wstyd i jest wynikiem eksperymentu. A za katastrofą, to znaczy za zamachem, w Smoleńsku stoi loża masońska. Skąd to wszystko wiadomo? Ano z Radia Maryja. Katolickiego głosu w Twoim domu.

Z publikowaniem cudzej korespondencji zawsze wiążą się pewne kontrowersje. Dla Tove Jansson, która sporą część życia spędziła za granicą, listy były jedyną nicią łączącą ją z najbliższymi. Przez to dzieliła się w nich wszystkim – sprawami codziennymi, uczuciami, przemyśleniami, wrażeniami z odbytych rozmów, obejrzanych obrazów, wykonywanej pracy. Ta...

Autobiografia Lwa-Starowicza nie jest książką nieudaną. Jej bohater ma do powiedzenia całkiem sporo, przynajmniej o tym, na czym zna się najlepiej. Problem leży gdzie indziej: to książka irytująca. Dlaczego? Ano dlatego, że oparta jest na klasycznym chwycie pod tytułem „nie chcę, ale muszę”, czy raczej „nie chcę się chwalić, ale...”.

Trudno czytać książkę Evelyna Waugha, wielkiej gwiazdy angielskiej literatury przed II wojną światową, bez znajomości kontekstu, bez wiedzy, że był on dzieckiem Korony Brytyjskiej. To opis podróży po Afryce, w którym jej rdzenni mieszkańcy grają rolę poboczną, a na pierwszy plan wysuwają się biali – kenijscy koloniści, dyplomaci wysłani na koronację cesarza Abisynii, wszelkiego rodzaju podróżni i urzędnicy przebywający wówczas na skolonizowanym kontynencie.