Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki to mistrz poetyckiego powtórzenia, obsesyjnego krążenia wokół tych samych tematów i fraz. Technikę tę stosuje z zabójczą konsekwencją właściwie już od pierwszego tomu. Nie inaczej jest w przypadku najnowszej książki poety, zatytułowanej „Kochanka Norwida”.

„Czarna piosenka” na zawsze pozostanie książką osobną. Tom rozpoczynający serię książek Wisławy Szymborskiej w Znaku to w gruncie rzeczy punkt zerowy tej twórczości – przynależy do dzieła noblistki i jednocześnie jest spoza jego obrębu wyłączony. Wydanie tomu to z pewnością ważne wydarzenie literackie, jednak bezcelowa jest dyskusja, czy poezja Szymborskiej cokolwiek by straciła, gdyby „Czarna piosenka” nie ujrzała światła dziennego. Tom został wydany. Dlatego należy przyjrzeć się jedynie temu, w jaki sposób początkująca poetka i młoda dziewczyna widziała świat tuż po wojnie. Świat, który „kiedyś umieliśmy na wyrywki”, a dziś trzeba go „w małej pomieścić ranie”.

Specjalista od sensacji w stylu retro Matthew Pearl za tło swojej najnowszej powieści obrał początki najsłynniejszej uczelni technicznej świata: Massachusetts Institute of Technology. Podejmując tematykę naukowo-techniczną zapuścił się na tereny zarezerwowane dla literatury fantastycznej. Rezultat zaskakuje.

Parafrazując tytuł znanego filmu Andrzeja Barańskiego, ta książka to wiele osób, wielki czas.

Colin Thurbon tym razem wyruszył do Tybetu, by wraz z rzeszą pielgrzymów dotrzeć do Kajlas – zamieszkałej przez bogów i demony świętej góry czterech religii, osi świata i źródła uświęconych rzek.