Juan Gabriel Vásquez, laureat Dublińskiej Nagrody Literackiej IMPAC, najbardziej opłacalnej nagrody literackiej świata za „Hałas spadających rzeczy” w swojej najnowszej powieści „Reputacje” opowiada o władzy, jaka w udziale przypada mediom.

Mistrzostwa świata w piłce nożnej, w których Abchazja wygrywa w finale z Pendżabem. Paszport, który nie pozwala podróżować, bo nie jest ważny poza granicami państwa. Oficjalna, bezwartościowa waluta przypominająca raczej plastikowe żetony do gry, a nie akceptowany środek wymiany. Tlący się konflikt, który nie pozwala zapomnieć o przeszłości i tworzyć planów na przyszłość. Taka jest rzeczywistość obywateli państw nieuznawanych. Dziwnych tworów, które nie mają przedstawicielstwa w ONZ, nie biorą udziału w igrzyskach olimpijskich ani mundialu. Zawsze z boku, na przekór prawu międzynarodowemu.

Londyn, rok 1962, Pałac Westminsterski. W sali, w której odbywały się bankiety koronacyjne, do mównicy podchodzi witany brawami wąsaty staruszek. Ma 84 lata i włada całą Europą, a także sporą częścią Azji. Zaraz powie o ogromnym poświęceniu jego kraju w walce z faszystami w czasie Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. Wspomni o kolejnych latach konfliktu, kiedy pokojowo nastawiony Kraj Rad, został zdradziecko zaatakowany, po czym dał odpór zachodnim imperialistom.

Tajemnicza metropolia na obcej planecie. Obca cywilizacja równocześnie podobna do naszej i zupełnie od niej odmienna, niezwykłe rytuały, zwyczaje i stosunki społeczne. A w tym wszystkim jeden z „naszych”, zaplątany w nieznaną mu rzeczywistość, próbujący dociec w czym właściwie bierze udział i poznać ten nowy świat. Znacie? To posłuchajcie.

Isabel Allende w „Dzienniku Mai” ponownie wykorzystuje realizm magiczny, by stworzyć oniryczny świat. Zjawiska paranormalne są tutaj na porządku dziennym, a główne role odgrywają kobiety.