„Nie dla wstydliwych” – takie hasło widnieje na okładce powieści Richarda Masona. Faktycznie, „Historia poszukiwacza przyjemności” może zawstydzić precyzją odwzorowania belle epoque, rozmachem psychologicznego portretu bohatera, a przede wszystkim – spójnym obrazem świata wewnętrznego i zewnętrznego.

Są pisarze, którzy mimo dziesiątek wydanych książek, nie przestają bawić, zachwycać i zaskakiwać. Są pisarze, którzy wypracowują sobie na tyle mocną markę i mają na tyle charakterystyczny styl pisania, że sięgając po ich kolejną książkę, czytelnik z góry wie, iż nie będzie zawiedziony. Są wreszcie pisarze, których książki wywołać mogą tylko jedną, określoną reakcję. Dlatego też, gdy w tramwaju, metrze czy na ławce w parku mija się kogoś, kto czyta powieść Terry’ego Pratchetta z reguły po jego twarzy błąka się delikatny uśmiech rozbawienia. Inaczej się po prostu nie da.

„Wiatr przez dziurkę od klucza” to z jednej strony część sagi, z drugiej zaś powieść osobna, która przypadnie do gustu również tym czytelnikom, którzy nie zetknęli się wcześniej z cyklem „Mroczna Wieża”.

Harlan Coben już od dawna zajmuje pozycję jednego z najbardziej poczytnych współczesnych pisarzy, parających się literaturą kryminalną. „Schronienie” nie zawiedzie jego stałych czytelników, choć zapewne nie przysporzy mu też wielu nowych.

„Trzy Młode Pieśni” to kolejna już część cyklu Elżbiety Cherezińskiej „Północna Droga”. Tym razem do głosu dochodzą dzieci, którym surowy skandynawski świat nie szykuje łagodnej drogi ku dorosłości.