W roku, w którym zmarł Romulus Gaita, jego jedyny syn kończył pięćdziesiąt lat. Patrząc na bezradnego starca przykutego do szpitalnego łóżka, Raimond starał się przywołać z pamięci obraz silnego i niezłomnego mężczyzny, którym był niegdyś jego ojciec. Za namową przyjaciół stworzył wzruszającą opowieść o Romulusie, rumuńskim emigrancie, któremu w młodości przepowiedziano, że „przepłynie wielką wodę, a u jej kresu straci żonę i przytłoczy go wielkie cierpienie”.

Opowieść o informatyce i komputerach nie dla wszystkich brzmi zachęcająco. Ale książka Piotra Lipińskiego to świetny reportaż historyczny poświęcony niezwykłemu umysłowi, który nie dał się zniewolić upadlającemu systemowi. Bohater „Geniusza i świń” nie wzbudza dziś kontrowersji tylko dlatego, że komuniści skazali go na zapomnienie.

Do Europy – tak, ale z naszymi umarłymi. Alexandra Laignel-Lavastine najpewniej nieświadomie nawiązuje w „Duchach Europy” do tytułu znanej książki Marii Janion, odczytując jego metaforykę dość dosłownie.

Salomea Przygoda odbiega od utartego wizerunku bohaterki literackiej. Ale „Nomen Omen” nie tylko ze względu na kreację głównej bohaterki wymyka się z ram typowej powieści fantastycznej. Marta Kisiel rozbraja fantastykę i zamiast epickich scen walki i bohaterów obdarzonych nadludzkimi przymiotami funduje czytelnikowi ironiczny humor i przewrotne zwroty akcji.

Wyobraźcie sobie, że Eustachy Rylski mówi, iż proza Janusza Rudnickiego nie jest warta funta kłaków, Wiesław Myśliwski napisał jedną przyzwoitą książkę, Michał Witkowski powinien znaleźć jakiś rozsądny zawód, a Szczepan Twardoch to grafoman. Mniej więcej tak widział literaturę amerykańską Truman Capote.