Jeśli to ma być konkurencja dla Harry’ego Pottera, Rowling nie powinna nawet podnosić głowy ze swych laurów – Matt Hidalf odpada w przedbiegach każąc się zastanowić nad praktykami reklamowymi wydawnictw dla dzieci. 

Rzadko ostatnio spotyka się młodego autora, który debiutuje opowiadaniami. W społecznym przekonaniu opowiadanie to rodzaj niższej formy, gorszej niż powieść. Miłkowski idzie na przekór tym twierdzeniom i udowadnia, że opowiadanie jest trudniejsze, bo wymaga bardziej wykrystalizowanej idei, nie pozwala na myślowe płycizny, srodze karze za nieudolność stylu. 

Ostatni tomik Julii Szychowiak to rezultat podróży w głąb siebie, z których autorka przynosi oszczędne, choć niezwykle intymne poetyckie relacje. Ten - jak powiedziałby Białoszewski - "wywód jestem'u" sytuuje się jednak często na granicy subtelnego wyznania i zamkniętej dla czytelników prywatności. Mająca być lekiem na hermetyzm "ryzykowna szczerość" z wiersza [Noc z kobietą to jednak kosmos] okazuje się bronią obosieczną. Świadomość tego ryzyka decyduje tu jednak o dojrzałości poetyckiego głosu Szychowiak. 

„Buszujący w zbożu” to kultowa powieść Jerome Davida Salingera, którą pisał dziesięć lat, a przez resztę życia żałował, że to zrobił. Frederic Beigbeder, w swoim tendencyjnym spisie najważniejszych powieści XX wieku, umieścił „Buszującego w zbożu” w pierwszej dziesiątce, a sprzedanych 65 milionów egzemplarzy daje jej jedenaste miejsce wśród bestsellerów wszech czasów.