Jeżeli uważasz, że świat przedstawiony na fotografiach Wilczyka nie jest częścią Twojego świata i należy raczej do tej „innej”, bandyckiej i patologicznej Polski, z którą Ty, człowiek kulturalny, masz niewiele wspólnego, to najwyższa pora pozbyć się mieszczańskiego samozadowolenia.

Jak kania dżdżu społeczeństwo polskie czeka na lekcję stylu. Tę propedeutyczną rolę podejmują czasem media – wraz z Trinny i Susannah przeciętny Kowalski uczył się jak dopasować strój do własnej figury, z Magdą Gessler poznawał prawa konsumenta, a dzięki Jolancie Kwaśniewskiej dowiedział, jak niektóre dania skonsumować. Jednak w kwestii przestrzeni lokalnej Polak pozostaje totalnym ignorantem.

Okładkę najnowszego tomiku Agnieszki Wolny-Hamkało zdobi grafika z widocznym, grubym rastrem, wyglądająca jak powiększony wycinek starej gazety. Drobne, kolorowe plamki budują fragment zdjęcia powstałego podczas, wydawałoby się, zwykłego, towarzyskiego spotkania. Nieco podobnie jest z „Występami gościnnymi” – tam również każdy punkt okazuje się punktem znaczącym, a wiersze z tomiku idealnie wpisują się w metaforę codziennego druku.

Ćwiek przyzwyczaił czytelników do sarkastycznego igrania z popkulturą, epatowania czarnym humorem i fragmentarycznej akcji. Trzecia odsłona „Chłopców” nieco różni się od wcześniejszych powieści pisarza – a już na pewno zaskoczy tych, którzy liczyli na utrzymanie konwencji cyklu o Dzwoneczku i bandzie nieokrzesanych motocyklistów.

Michał Olszewski to taki reporter, z którym chętnie bym się spotkała – ot tak, żeby pogadać. Głównie dlatego, że miałabym poczucie, że naprawdę mnie słucha. „Najlepsze buty na świecie” to dowód wyraźnie przemawiający za tą tezą.