To nie jest właściwie nawet książeczka, raczej broszurka, w dodatku z dużą liczbą rycin w środku (tak, właśnie rycin). A jednak dostarcza mnóstwo rozrywki, nie tylko tym wytatuowanym, którzy pewnie niejeden argument z „Tatuażu przestępcy” słyszeli w odniesieniu do siebie.

„Premio Planeta” to najbardziej prestiżowa nagroda przyznawana w Hiszpanii. W latach ubiegłych laur ten otrzymali m.in. Vázquez Montalbán, Torrente Ballester czy Mario Vargas Llosa. Przyznanie tej nagrody Mendozie może być zatem potraktowane jako potwierdzenie klasy pisarskiej autora „Walki kotów” lub - jak zauważa część hiszpańskich krytyków - może stanowić dowód na komercjalizację tej nagrody.

„Mały pamiętnik” to jedna z ostatnich książek zmarłego dwa lata temu portugalskiego noblisty José Saramago. I choć trudno uznać ją za najlepszą książkę pisarza, to uwodzi ona czytelnika, wprowadzając go w odległy świat portugalskiej prowincji i lizbońskich przedmieść I połowy XX wieku.

Pamiętam dobrze, jak w wieku 12 lat z wypiekami na twarzy przeżywałam swoją pierwszą erotyczną przygodę literacką, śledząc „Dziwne losy Jane Eyre”. Rumieńca na niczyich policzkach nie wzbudzi pierwsza powieść Charlotte Brontë, „Profesor”, która właśnie pojawiła się w polskich księgarniach.

Wydawać by się mogło, że w dziewiętnastowiecznym Krakowie (wielkomiejskim na tle niezamożnej Galicji, a jednocześnie z tęsknotą i zazdrością przyglądającym się cesarskiej stolicy) o prawdziwą sensację trudno. Z relacji Boya wiemy przecież, że miasto żyje od jednej uroczystości religijnej do drugiej, a o biskupach rozmawia się w nim jak gdzie indziej o aktorkach.