W 2012 roku po raz kolejny zaskoczył filmową publiczność – pojawił się na ekranach kin jako Calvin Candie u Quentina Tarantino. Przed chwilą wcielił się w Jaya Gatsby'ego. Leonardo DiCaprio, aktorski kameleon, który zachwycił już jedną z pierwszych ról – portretem Arniego Grape’a – to dziś niemal człowiek instytucja. Na pytanie, kim naprawdę jest i jaka była jego droga do sukcesu, próbuje odpowiedzieć Douglas Wight.

Najnowsze dzieło uznanego niemieckiego dziennikarza, korespondenta wojennego i reportera to zbiór krótkich, intensywnych reportaży. Bauer zdecydował się na kompilację swoich relacji zabierając czytelnika w ponurą i boleśnie realną podróż po całym świecie. Od smaganego wiatrami historii afgańskiego Heratu, przez Syrię, Libię, Sudan Południowy, Somalię, Pakistan i Sierra Leone aż po Krym, Rosję i Koreę Północną. Na prawie trzystu stronach nie znajdziemy jednak losowo dobranej prezentacji dorobku autora – jego zamysł jest bowiem dużo bardziej konkretny.

„Solidarność” z lat 80. XX w. nie istnieje już jako istotny punkt odniesienia w polskich debatach publicznych. Przede wszystkim dlatego, że solidarność jako wartość społeczna, jako umiejętność samoorganizacji i samopomocy społecznej znalazła się w głębokiej defensywie w świecie opartym na prymacie indywidualnych strategii sukcesu i przetrwania. A „Solidarność” jako związek zawodowy ma za sobą mocno kontrowersyjne polityczne perypetie. Tym cenniejsza jest każda nowa, poświęcona jej praca, każde intelektualne przywołanie. W tym przypadku mowa o polskim wydaniu „Sekretu »Solidarności«” Shany Penn, amerykańskiej feministki, historyczki i eseistki.

Komiks Tony'ego Sandovala to fresk obyczajowy na temat dorastania w mniejszym mieście, w którym z poetycką przenikliwością odmalowany został smutek okresu dojrzewania. Wszystko to zaś jakby okraszone charakterystycznymi dla doom metalu spowolnioną perkusją i nisko strojonym, brzęczącym basem.

„Życie i czasy Stephena Kinga” Lisy Rogak nie spełnia obietnicy, jaką składa swoim tytułem. O ile życie mistrza horroru opisane jest dość obszernie, co jest oczywiste w przypadku biografii (nieautoryzowanej), o tyle opis „jego czasów” jest więcej niż marny.