Koń od zawsze zajmował poczesne miejsce w panteonie stworzeń udomowionych przez człowieka. Traktowany z większą estymą niż zwierze użytkowe, niesie za sobą mitologię, na którą składają się zarówno wojny, jak i ciężka, codzienna praca. Pegaz, Bucefał, Kasztanka czy choćby Łysek – stworzenia prawdziwe i mitologiczne – odcisnęły swoje piętno w kulturze. Mustangi na amerykańskiej prerii, czystej krwi araby, folbluty kojarzą się z wolnością, dumą, odwagą. No i lipicany.

Joanna Jagiełło, tworząca do tej pory głównie powieści dla młodzieży, wraca do świata literatury tym razem jako autorka książki dla nieco starszych odbiorców. W „Hotelu dla twoich rzeczy” podejmuje nieśmiałą próbę odpowiedzenia na pytanie, kim jest człowiek w świecie pełnym masek i czy wyjście poza społeczne role jest w ogóle możliwe.

Z recenzowaniem książek dla dzieci jest jeden poważny problem. Najczęściej robią to dorośli. Tak jak w tym wypadku. Zresztą, powiedzmy sobie szczerze, dzieci recenzji ani nie czytają, ani nie piszą. Bo i po co zawracać sobie głowę cudzymi opiniami, skoro można wyrobić sobie własną.

Alan Riding pyta, jak francuscy artyści i pisarze zachowywali się w czasie ciemnych lat okupacji. Kreśli obraz, którego największą siłą jest to, że daje pojęcie o niemożności wyznaczenia łatwych granic między tym, co słuszne i zabronione, między lojalnością i zdradą, zostawiając czytelnika w przekonaniu, że ferowanie jednoznacznych wyroków jest dziś niemożliwe.

Trauma wojny i poszukiwanie ziemi obiecanej – wokół tych dwóch tematów krąży fabuła świetnej powieści Eshkola Nevo „Neuland”.