„Omen” z 1976 roku w reżyserii Richarda Donnera to film kultowy. I jako taki nie potrzebuje żadnych rekomendacji i zachęt do obejrzenia go. Obraz Donnera stał się legendą, która nie gaśnie nawet mimo upływu lat. Wraz z „Dzieckiem Rosemary” Romana Polańskiego stał się topowym horrorem wykorzystującym motywy satanistyczne i postać dziecięcego Antychrysta. Oba filmy do dzisiaj stanowią inspirację dla innych twórców (widać to doskonale chociażby na przykładzie najnowszego sezonu „American Horror Story: Apocalypse” czy grze „Lucius”). Ale czy „Omen” w wersji książkowej wypada tak samo dobrze jak film?

Trzytygodniowa podróż statkiem dorastającego chłopca i jego dwóch nieco ekscentrycznych rówieśników to standardowy materiał na powieść przygodową dla młodzieży. Z takiej fabuły Michael Ondaatje, autor bestsellerowego „Angielskiego pacjenta”, zdołał jednak stworzyć prozę o wiele głębszą. Choć na pierwszym planie pozostaje rejs z Cejlonu do Anglii, to głównym tematem jest przejście bohaterów z dzieciństwa w dorosłość. A wszystko to w nietypowych okolicznościach przyrody.

Jedna z najistotniejszych książek metapolitycznych napisanych w XX stuleciu została wreszcie przełożona na język polski. „Wiek rewolucji 1789-1848” Erica Hobsbawma to wspaniała epopeja historyczna, której walorem jest nie tylko opis szczególnie brzemiennego w skutki momentu nowożytnych dziejów: narodzin kapitalizmu.

Choć pisarki i pisarze, których Dorota Wodecka pyta o kondycję współczesnej Polski i Polaków wypowiadają sądy nierzadko ostre, książka nie jest tylko zbiorem utyskiwań. Twórcy mówią głównie o swoich światach, a polskość jest nie tyle celem rozmów, ile przystankiem na drodze do wspólnego domu – polszczyzny.

„Miłość z kamienia” jest dogłębnym studium cierpienia i strachu. Strachu, który naznaczył życie Grażyny Jagielskiej i wpłynął ostatecznie również na życie jej męża. To tekst o tym, jak zdradzieckie i chorobotwórcze mogą być poświęcenie i miłość. Przejmująca, niemal ekshibicjonistyczna rzecz, a przy tym: kameralna, szalenie ważna książka.