Młody człowiek w Polsce dorasta zazwyczaj w przekonaniu, że nasz kraj może się poszczycić jedynie Smokiem Wawelskim i ewentualnie Bazyliszkiem (jeśli go za smoka uznamy). „Księga smoków polskich” prostuje nieco te błędne wyobrażenia – skrzydlatych stworów ci u nas co niemiara, a co jeden, to lepszy.

Czasami zdarza się tak: żyjesz sobie spokojnie w tej swojej zachodniej kulturze rozumu i rozsądku i nagle otwierasz taką książkę jak "Cztery zachodnie staruchy" – i bum! Nagle odkrywasz, że racjonalizm to tylko jedna z możliwych dróg, nie wszędzie dominująca. I że czasami trzeba po prostu trochę pokamłać.

Wiesław Łuka nie stara się nas przygotować na to, co zastaniemy w „Nie oświadczam się”. Z miejsca zostajemy wrzuceni na głęboką wodę – w gąszcz nazwisk i motywów, mylących tak samo, jak oskarżeni, którzy przez kilka lat wodzili za nos organy PRL-owskiej sprawiedliwości.

...co to będzie, kiedy na pół roku zapadnie noc? Choć może ciekawsze jest to, co dzieje się w drugiej połowie roku, podczas niekończącego się dnia? Ilona Wiśniewska, przebywająca na Spitsbergenie od czterech lat, chyba się nad tym nie zastanawiała, choć w "Białym" dokumentuje życie na tym najdalej na północ wysuniętym ludzkim siedlisku w taki sposób, że aż chciałoby się od razu pakować walizki i do niej dołączyć.

Biesłan jest jak otwarta rana. Z "Pękniętego miasta" płynie przede wszystkim taki wniosek, mimo że upłynęła już dekada od tragedii, a ocalałe dzieci przeżyły i, w większości, nie chcą o niczym pamiętać. Pamięta za to Kaukaz, od dziesięcioleci wstrząsany konfliktami etnicznymi i religijnymi, pochłonięty walką o niepodległość.