„Mój piękny autobus” to hymn na cześć niczym nieskrępowanej wyobraźni jako źródła niesamowitych przygód i doświadczeń. Tylko od nas samych zależy, czy wsiądziemy do prowadzonego przez Jacques’a Joueta pojazdu.

Z pewnością Bóg nie jest sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze. Co najwyżej może być stwórcą, inżynierem i administratorem mechanizmów wszechświata. José Saramago w swojej ostatniej przełożonej na polski powieści prócz prawd wiary nie zawaha się podważyć również dekalogu oraz wszelkich zasad, które nakazuje przestrzegać tak zwane boskie prawo. Prawo, które z Bogiem nie ma nic wspólnego.

Bohaterowie wielu baśni przemierzają świat w poszukiwaniu jakiegoś skarbu – uczucia, doznania, cennego przedmiotu. Podczas wędrówki napotykają na liczne przeszkody, walczą z potworami i własnymi słabościami. Do celu zazwyczaj docierają odmienieni – dojrzalsi, mądrzejsi, bogatsi... Nawet jeśli na końcu drogi czeka ich zupełnie coś innego, niż się spodziewali. Jak zatem może zakończyć się wędrówka, która powodowana jest strachem? Jak potoczy się opowiadana przez Jonasa T. Bengtssona baśń o Królu i Królewiczu, którzy latami uciekali przed Białą Królową?

Bardzo przepraszam. Miałem napisać recenzję najnowszej książeczki dla dzieci autorstwa Neila Gaimana. Niestety, recenzji nie będzie. Opowiem dlaczego, ale i tak nie uwierzycie w ani jedno słowo.

Rok 1920. Trzydzieści sześć stanów, trzynaście miesięcy bojów. Osiemnasta poprawka do konstytucji, zakazująca produkcji, sprzedaży i picia napojów zawierających powyżej dwóch procent alkoholu, zostaje przegłosowana i diametralnie zmienia życie milionów ludzi. Stany Zjednoczone powinny stać się ostoją przyzwoitości i moralnym wzorem. Jednak prohibicja okazała się klęską. Osiemnasta poprawka była pierwszą usuniętą poprawką w historii konstytucji Stanów Zjednoczonych.