„Aktorki” Łukasza Maciejewskiego są skrojone jak pełne pasji i wyjątkowej dramaturgii zapisy dialogów prowadzonych przez dwoje dojrzałych rozmówców. Z dialogów tych emanuje przede wszystkim mądrość i siła doświadczonych kobiet.

Magdaleny Grochowskiej, dziennikarki „Gazety Wyborczej”, laureatki nagrody Nike czytelników za książkę „Jerzy Giedroyc. Do Polski ze snu”, nikomu nie trzeba przedstawiać. Jej najnowsza książka, „Ćwiczenia z niemożliwego”, to zbiór reportaży historycznych o ważnych postaciach dla polskiej kultury, które w skróconej formie ukazywały się w ostatnich latach na łamach „Gazety”.

„De gustibus non est disputandum” – mawiali starożytni. Maksyma piękna, lecz niestety – martwa. O niczym bowiem tak dobrze się nie rozprawia, jak o gustach. A ponieważ na niektórych rzeczach „znają się” bez wyjątku wszyscy (polityka, piłka nożna czy właśnie film), dyskusje na ten temat bywają nadzwyczaj zażarte.

Literatura dotycząca okresu stalinizmu nie jest na polskim rynku wydawniczym zjawiskiem wyjątkowym. Nieustanne wznawiane są zarówno literackie świadectwa polskich i rosyjskich autorów opisujące tę epokę, jak i szersze opracowania, m.in. znakomita zbiorowa biografia pisarzy uwiedzionych ideą komunizmu autorstwa Marci Shore, „Kawior i popiół”. Perspektywa obecna w jedynej przetłumaczonej na język polski pracy australijskiej sowietolożki Sheili Fitzpatrick nie pogłębi w żaden sposób wiedzy czytelnika zainteresowanego tym tematem, ale może stanowić przydatną ramę porządkującą znane już historie.

Powieść „Gołębie wzlatują” przyniosła Melindzie Nadj Abonji dwie ważne nagrody: Deutscher Buchpreis i Schweizer Buchpreis. Decyzje jurorów nie mogą dziwić przede wszystkim dlatego, że książka ta jest subiektywnym, ale ważnym, wyważonym i mądrym głosem w dyskusji o postępującej multikulturowości krajów współczesnej Europy, której narody – według rozpoznań autorki – pod eleganckimi fasadami i perfekcyjnie opanowaną kindersztubą ukrywają niepogodzenie z własną przeszłością.