Kiedy literatura uświadomiła nam miałkość i nijakość rzeczywistości, człowiek nowoczesny mógł krzyknąć za Flaubertem: „Pani Bovary to ja!”. Człowiek XXI wieku nic sobie z rzeczywistości nie robi. Wybiera wraz z Neo niebieską pigułkę i rzuca się w głą

b króliczej nory. Jak wygląda królicza nora po prawie 150 latach, może się przekonać czytelnik, sięgając po najnowsze wydanie „Alicji w krainie czarów”, w nowym tłumaczeniu, z nowymi ilustracjami.

Nowy Jork jest bohaterem niezliczonej liczby filmów. W jeszcze większej ilości obrazów stanowi niezastąpione tło przedstawianych w nich historii. Jest inspiracją nieprzebranej liczby utworów muzycznych i fotografii, tematem niewyczerpanej liczby książek, artykułów i prac badawczych. Pobudza wyobraźnie zarówno zwykłych ludzi, jak i polityków, architektów, malarzy, reżyserów, muzyków czy projektantów mody.

Książka Ziemowita Szczerka porywa od razu, bez ostrzeżenia i trzyma w objęciach do ostatniego zdania.

W świecie nauki istnieje przekonanie, że ludzki umysł jest racjonalny i logiczny. Zarówno filozofowie, jak i ekonomiści wierzą, że wiedzą, co się dzieje w Twoim umyśle. Ba, nawet Ty sam w to wierzysz. Jako istota rozumna za wszelkie błędy winisz emocje, zwierzęcą część Twojej natury. „Pułapki myślenia” sprawią, że zaczniesz myśleć o swoim umyśle inaczej. Daniel Kahneman przekona Cię, że błędy w ludzkim myśleniu mają charakter systemowy, wpisane są w samą konstrukcję mechanizmów poznawczych.

Być może braki tej opowieści dałoby się wybaczyć początkującemu pisarzowi. Ale po sir Terrym Pratchetcie oczekujemy o wiele więcej. Niewykluczone, że „Spryciarza z Londynu” lepiej by się czytało w oryginale lub w tłumaczeniu Piotra Cholewy, najbardziej obeznanego z zawiłościami językowymi u Pratchetta. A może to po prostu słaba książka.