W notce wydawniczej na ostatniej stronie okładki Kora Jackowska porównuje „Podróże do Armenii i innych krajów z uwzględnieniem najbardziej interesujących obserwacji przyrodniczych” do kalejdoskopu, „ukochanej zabawki dzieciństwa”. Po lekturze tekstu

z lekkim żalem muszę przyznać, że podobnych skojarzeń książka ta we mnie, niestety, nie budzi (co może jest efektem różnicy pokoleniowej i mojego dzieciństwa spapranego kapitalistycznymi zabawkami).

Wiemy, kim byli obydwoje. Ona – jedną z największych artystek XX wieku. On – krytykiem sztuki i wieloletnim dyrektorem Muzeum Sztuki w Łodzi. Listy ukazują okres, gdy dopiero stykają się ze sztuką współczesną. Tuż po wojnie w latach czterdziestych trafiają do Paryża, gdzie klepiąc biedę, żywią się w stołówkach finansowanych przez polską ambasadę. Wtedy zaczyna się ich wieloletni związek i jeszcze dłuższa – bo trwająca pomimo formalnego rozwodu – korespondencja, którą przerwie dopiero śmierć Szapocznikow w 1973 roku.

Aneta Załazińska i Michał Rusinek w przystępny, zabawny i praktyczny sposób starają się nie tylko przybliżyć dzieciom znaczenie trudnego wszak słowa „retoryka”, lecz także pokazują, jak zdobytą wiedzę wykorzystać, okraszając „Co ty mówisz?!” szczyptą dobrze dawkowanych informacji historycznych.

Peter Sloterdijk, czołowy niemiecki filozof kultury, kontynuuje swoje rozważania z „Gorliwości Boga” na temat ksenofobii monoteizmów.

Bloki, wille, chodniki, okna, fasady, mury, kolumny, wieże- to wszystko co nas otacza, a zostało zaprojektowane przez człowieka i dla człowieka jest dziełem architektonicznym. W codziennym życiu, nie mamy zazwyczaj czasu na to by przez chwilę zastanowić się nad wpływem i oddziaływaniem tych tworów na nasze życie. A szkoda.