„Wiersz wychodzi z domu i nigdy nie wraca”[1] – to jedna z częściej cytowanych fraz z tomu „Sezon na Helu” Andrzeja Sosnowskiego. W swojej najnowszej książce, zatytułowanej „Dom ran”, po raz kolejny przywołuje on pojęcie oswojonej, własnej przestrzeni. Przestrzeni, którą z samej zasady należy opuścić.

"Pigułka wolności" to powieść o rozgrywce biznesowej, ale kompletnie nie wiadomo, kto jest tutaj prawdziwym zwycięzcą. Czerwiński odwołuje się do świata, w którym pogrążamy się stopniowo wszyscy – wirtualnej przestrzeni oraz reklamy, ale mówi nam o n

ich coś, o czym z reguły zapominamy: nie znamy tej rzeczywistości, choć w niej żyjemy, błądzimy w niej jak we mgle, dajemy się manipulować, uwodzić i wykorzystywać.

To jedna z takich książek, które po prostu są, nie ma w niej żadnych pouczeń, nie służy żadnym domowym interwencjom, nie pomaga rozwiązywać kłopotów rozwojowych, ani nie oswaja lęków.

W każdej legendzie tkwi ziarno prawdy, nawet w tej, w którą na pozór trudno jest uwierzyć.

Nie jest łatwo pisać o tej książce. I tak wszystko może wydać się zbyt banalne, albo w drugą stronę – patetyczne. "Dźwięki kolorów" każdy może odczytać na swój sposób. Znaleźć jakieś zaczepienie w życiu i odnieść do własnych doświadczeń, miłych chwil i nieszczęść, do tego, co było i co dopiero będzie.