Wojciech Albiński być może nawet nie udźwignął piórem ciężaru ryzykownego pomysłu, na którym opierają się "Oświęcimki". Nie zmienia to jednak faktu, że sam pomysł wart był druku, a lektura prowokuje.

Kto należy do grupy trzymającej władzę w Rosji i w ogóle na całym świecie? Władimir Putin? Barack Obama? Nie, to tylko figuranci, którzy być może nawet nie wiedzą, że służą wampirom. Oczywiście nie tym ze „Zmierzchu”, ani nie tym z powieści Brama Stokera, tylko tym prawdziwym.

Nazwisko Bierbierowej, wybitnej pisarki i literaturoznawczymi, pól-Ormianki, pół-Rosjanki, niestety niewiele mówi Polakom. Tym bardziej, że po polsku ukazała się tylko ta autobiografia. Dlaczego warto poszperać, by tę grubą książkę przeczytać? Niespiesznie, choćby po parę stron naraz…

Podczas jednej z rozmów z Dorotą Wodecką, Stasiuk stwierdził, że literatura „żywi się życiem, a jednocześnie je napędza”. Książka ta stanowi kolejny dowód, że czasem warto przyjrzeć się z bliska, w jaki sposób ten proces się odbywa.

Torgny Lindgren jest uznawany przez krytyków za jedną z największych indywidualności literackich w Europie. Jego „Miód trzmieli”, pierwsza część trylogii „Łaska nie zna prawa”, pokazuje, że warto wyjść poza dominujący nurt powieści kryminalnych i poznać współczesną skandynawską literaturę piękną.