„Taka… niebyła” – określa Stefanię Wilczyńską Szlojme Nadel, wychowanek Domu Sierot, któremu udało się uciec z getta. Ta „niebyłość” wiąże się z jedną z głównych cech bohaterki Magdaleny Kicińskiej – jej nieustannym poczuciem, że mogłaby robić więcej, lepiej, być bardziej użyteczna. 

Michael Palin to ten członek Monty Pythonów, o którym mój znajomy myślał, że umarł, bo często grał wrzaskliwe baby, a jeden z brytyjskich komików zmarł na raka krtani. Tymczasem Palin ma się świetnie i wraz z BBC jeździ po świecie, odwiedzając tubylczą ludność. Od czasu do czasu pisze o tym książki. Tym razem padło na Brazylię.

Anna Jaklewicz napisała lekką, bezpretensjonalną rzecz poświęconą życiu chińskiej prowincji i zwyczajom tamtejszych mniejszości etnicznych. Bogato ilustrowana, pełna anegdot i ciekawostek książka „Niebo w kolorze indygo. Chiny z dala od wielkiego miasta” przedstawia mniej znaną, ale nie mniej przez to fascynującą stronę Państwa Środka.

„Deus Irae” to książka nienowa, a rok 1982, czas powieściowej wojny atomowej, która pozostawiła świat w gruzach, minął dawno bez spektakularnych, globalnych katastrof. A jednak powieść duetu Dick/Zelezny wciąż jest i zapewne długo jeszcze będzie aktualna.

Oto biografia zwykłej śrubki w aparacie zła. Martin Pollack, austriacki slawista, eseista i tłumacz Kapuścińskiego, zaprasza nas do swego śledztwa w sprawie zabójstwa.