„Czarnobyl” należy do tej grupy esejów literackich, które napędzane są niemal wyłącznie przez mglisty zamiar autora i wykorzystaną bibliografię (ta zaś w tym przypadku wcale nie imponuje). Szkoda, tym bardziej, że czyta się to dzięki lekkiemu, potoczystemu stylowi Cataluccio gładko i dobrze.

Swietłana Aleksijewicz stworzyła dla swoich reporterskich przedsięwzięć osobny gatunek literacki, „powieść głosów” – polifoniczny reportaż, w którym autorka pozostawia swoim rozmówcom pełną swobodę wypowiedzi. W „Ostatnich świadkach” – podobnie jak wcześniejszych książkach – Białorusinka oddaje głos tym, którzy do tej pory nie mieli okazji przemówić, których pomijano, o których zapomniano. Tym razem są to dzieci czasów wojny.

Komiks na podstawie niezrealizowanego scenariusza Jima Hensona, znanego najszerzej jako twórca Muppetów, to metaforyczna historia, która przypominałaby nieco scenariusze kafkowskie, gdyby tylko te miały prawo kończyć się optymistycznie.

Pamiętam, gdy jako młode dziewczę po raz pierwszy zetknęłam się z powieściami sióstr Brontë. Dziś niełatwo może się do tego przyznać, ale trudna miłość charakternej Kate i tajemniczego Heathcliffa, mieszkańców mrocznych Wichrowych Wzgórz, oraz przygody dzielnej Jane, tytułowej bohaterki Dziwnych losów Jane Eyre, rozpalały wówczas moją wyobraźnię, wywoływały kołatanie serca i potok dziewczęcych łez.

Gang motocyklowy pod przywództwem rock’n’rollowej wróżki powraca, wykrzykując donośnie: „Bangarang!”. Druga część „Chłopców” Jakuba Ćwieka jest jeszcze bardziej zakręcona od pierwszej, a – zgodnie z zapowiedziami autora – to jeszcze nie koniec.