Mimo czasu, który upłynął od ustrojowej przemiany, znaczna część społeczeństwa nadal żyje tak, jak sportretowała to Lidia Ostałowska w zbiorze "Bolało jeszcze bardziej".

Od kilkunastu lat krytycy niemal jednogłośnie narzekają na poziom każdej kolejnej pozycji w dorobku Martina Amisa. Tymczasem pochodząca z 2010 roku „Ciężarna wdowa” to powieść solidna, która hipnotycznym nastrojem i dbałością o szczegół przesłania zauważalne, ale nie decydujące wady konstrukcji.

“Chłopczyce z Kabulu” to jeden z tych reportaży, które przekazują treści tak zmieniające dotychczasowy ogląd na świat, że po ich skończeniu warto spędzić jakiś czas w fotelu i mocno je przemyśleć. Łatwo jest myśleć, że kwestie związane z płcią kulturową i jej transgresją to domena liberalnych zachodnich społeczeństw. Ale w...

Książka Eagletona miała być „podręcznikiem dla czytelników”, ale w rzeczywistości jest rozczarowującą propedeutyką i zbiorem banałów. „Jak czytać literaturę” to instrukcja obsługi, z której lepiej nie korzystać.

Przeciętny czytelnik zapytany, jakie zna książki C.S. Lewisa, odpowie: „Opowieści z Narnii”. Podobnie rzecz ma się z tekstami J.R.R. Tolkiena. Większość zna „Władcę pierścieni” oraz „Hobbita”. Kto z was te powieści przeczytał, a kto widział tylko filmy na ich podstawie? Jeśli jednak jesteście oczarowani prozą Lewisa, zachęcam do sięgnięcia po inny jego tytuł, dedykowany Tolkienowi właśnie – „Listy starego diabła do młodego”.