Komiks Nicolasa Presla jest jeszcze jednym – i jeszcze raz przejmującym – pamfletem wymierzonym w totalitaryzm, dokładniej zaś posługującą się prostymi symbolami opowieścią, która odsyła do historycznego koszmaru Zagłady Żydów.

Rozciągające się po horyzont zielone sawanny, odpoczywające w cieniu drzew lwy, pasące się w oddali antylopy gnu i żyrafy. Do tego bajorko z hipciami i urocza rodzinka słoni. Plus oczywiście dochodowa farma kawy, względnie tytoniu, safari co drugi dzień i przyjaźni, chętni do pomocy „tubylcy”? Nic podobnego. Alexandra Fuller w „Dziś wieczorem nie schodźmy na psy” – wspomnieniach z dzieciństwa spędzonego w Afryce – rysuje przed czytelnikami obraz okrutnego, kapryśnego kontynentu, gdzie susza wypala ziemię na wiór, wodę trzeba oszczędzać i w każdej chwili można zostać podziurawionym przez kule.

Dlaczego poseł Dorn, wchodząc do Sejmu, powinien podawać hasło „Gibraltar”? W jaki sposób Karol Strasburger przekonywał do korzystania z damskiej toalety? Kiedy Zygmunt Bielski „zastyga w skosie”? Kto trzyma się zasady, że szkoda życia na starość?

Pamięć, rodzina, tożsamość, zakorzenienie albo jego brak. Album Cyrila Pedrosy porusza tematy może mało efektowne, ale ważne. W dodatku robi to mądrze i autentycznie, mnożąc pytania, ale nie udzielając na nie jednoznacznych odpowiedzi.

„Mózg Kennedy’ego” przypomina bardziej thriller społeczno-polityczny niż klasyczny kryminał. I choć fabułę napędza zagadkowa śmierć, zbrodnia jest w istocie pretekstem do przybliżenia problemów współczesnej Afryki.