"Mapy" Aleksandry i Daniela Mizielińskich to książka, która łączy pokolenia, i wyjątkowo skutecznie pozwala poskromić dzieci z nadmiarem energii.

Książka Jael Neeman to rzecz niezwykła: opowiada o młodości tysięcy dzieci urodzonych w kibucach. To historia spisana przez osobę, która nie przystąpiła do ruchu dobrowolnie.

„Kapelusz cały w czereśniach” Oriana Fallaci nazwała we „Wściekłości i dumie" swym dzieckiem. „Bardzo trudne, bardzo wymagające dziecko, którego życie płodowe trwa przez większą część mojego dorosłego życia, którego poród rozpoczął się dzięki chorobie, która mnie zabije, a którego pierwszy krzyk słychać będzie nie wiem kiedy. Może po mojej śmierci” – wyznała autorka. Katorżnicza wręcz praca nad tą sagą zaowocowała powiciem książki niezwykłej. Opowieścią o „ja”, które przeżywa w istnieniach przodków.

Pamiętacie ten moment kiedy na polski rynek trafiły książki Paulo Coelho? Osoby zwykle stroniące od książek zaczęły gorączkowo pochłaniać kolejne tomy autorstwa uduchowionego Brazylijczyka i wygłaszać górnolotne zdania o Wojownikach Światła oraz poszukiwaniu Własnej Legendy. Nie było chyba kanciapy, lady sklepowej, siatki na zakupy czy dworcowego kiosku, w których nie zagościłby „Alchemik”. „Pochwałę powolności” głosi nowy prorok. Nazywa się Carl Honoré, a jego ewangelia streszcza się w jednym słowie: powoli. A raczej: Powoli.

„Odrodzona” – pierwszy tom dzienników wybitnej amerykańskiej pisarki Susan Sontag – to ślad procesu twórczego: intelektualnej i emocjonalnej autokreacji, która będąc warunkiem możliwości pisania, sama w pisaniu i przez pisanie się dokonuje. Ten niejednorodny, wielowarstwowy tekst odsłania przed nami rzeczywistość, w którą wgląd uzyskujemy niezwykle rzadko: intymną przestrzeń myśli i uczuć przepuszczonych jedynie przez filtr języka, przeznaczonych wyłącznie dla piszącego, nikogo więcej.