Wiesław Łuka nie stara się nas przygotować na to, co zastaniemy w „Nie oświadczam się”. Z miejsca zostajemy wrzuceni na głęboką wodę – w gąszcz nazwisk i motywów, mylących tak samo, jak oskarżeni, którzy przez kilka lat wodzili za nos organy PRL-owskiej sprawiedliwości.

Po ponad stu latach od śmierci Fryderyka Nietzschego twórczość tego niemieckiego filozofa doczekała się polskiej edycji krytycznej. Po „Narodzinach tragedii”, „Niewczesnych rozważaniach” i tomie zapisków z ostatniego okresu życia, do rąk polskich czytelników trafiają notatki Nietzschego z okresu pracy nad rozprawami, które złożyły się na dzieło „Z genealogii moralności”.

Książka Grzegorza Niziołka nie jest jedynie studium obecności tematu Holokaustu w polskim teatrze powojennym. "Polski teatr Zagłady" to raczej propozycja ponownego odczytania pewnych zjawisk teatralnych (i kulturowych), reinterpretacja doświadczeń i strategii artystycznych, a przede wszystkim samego medium teatru z perspektywy Zagłady.

Nieprzypadkowo zbiór wierszy Justyny Bargielskiej „Szybko przez wszystko”, gromadzący teksty z trzech pierwszych tomików poetyckich tej autorki, opatrzony został ilustracją rodem ze starego atlasu anatomicznego – schematem układu nerwowego. Wiersze Bargielskiej działają trochę jak szpilki, nakłuwające ciało. Bezpardonowo uderzają „prosto w nerw”, dotykając najczulszego punktu.

Niewielki objętościowo tomik Marcina Sendeckiego Przedmiar robót okazuje się – zwłaszcza po wielokrotnej lekturze – niezwykle bogaty treściowo. Kiedyś brulionowiec, a dziś jeden z najbardziej hermetycznych poetów ostatniego dwudziestolecia wychodzi w swym ostatnim tomie z roli bricoulera i staje się inżynierem. Cienka, szara, zszyta czarną nitką książeczka to kawał dobrej poetyckiej roboty – ale nie każdy czytelnik kupi to od razu.