„Najbardziej dziwacznym ze wszystkich zboczeń seksualnych jest zachowanie wstrzemięźliwości” – stwierdził niegdyś Remy de Gourmont. A że był Francuzem i poetą w jednej osobie, od razu nasuwa się myśl, że na seksie znać się musiał bardzo dobrze. Oczywiście to tylko stereotyp. Jeden z wielu, które krążą wokół twardego jądra tabu kultury Zachodu, jakim od wieków jest seksualność.

Około 30 ekranizacji, nie licząc seriali. Pierwsza nie trwała dłużej niż 10 minut, ostania uderza przepychem i ambicjami twórców. Żaden bohater ani żadna bohaterka filmowa nie umierała na ekranie chyba tak często jak Anna Karenina. Raz jeden, w 1927 roku darowano jej życie, ponieważ badania amerykańskiej publiczności pokazały, że widzowie woleliby ją widzieć w ramionach Wrońskiego, a nie pod kołami pociągu. Twórcy filmu zachowali jednak resztki zdrowego rozsądku i zmienili tytuł filmu rezygnując z odniesienia do powieści i zostawiając tylko "Love".

Rymkiewicz nie jest pisarzem, z którym łatwo się ułożyć. To twórca wybitnie niewygodny, przekorny, ostentacyjny, który dokłada starań, by irytować, drażnić, jątrzyć i wbijać szpile tam, gdzie to najbardziej nieprzyjemne.

Niektórzy dziwią się dlaczego Żydzi i Arabowie czytają książki od końca. Niektórzy odpowiadają, że postępują tak z niecierpliwości. Ja mam inny nawyk, który bywa zgubny – czytam kilka książek na raz. I kiedy przychodzi taki moment jak teraz, żeby coś w miarę składnego publicznie powiedzieć na temat tego, co się właśnie czyta, to jestem w kłopocie.

Przez ostatnie piętnaście lat deprawowała niewinne serca Waszych dzieci opowieściami o krnąbrnym czarnoksiężniku. To przez nią wpadły bezpowrotnie w szpony alchemii, demonologii i dobrej zabawy. Po pięciu latach zbawiennego milczenia ta bezwstydnica powraca ze swoim zatrutym piórem na scenę. Tym razem pisze o Was i dla Was, drodzy Mugole. Drżyjcie rodzice, walą się mury Hebronu. Co czynić? Książkę spalić czy przeczytać? Który wybór to Trafny wybór.