Gośćmi finałowego wydania „Zaczytanych wakacji” byli Katarzyna Bonda i Mariusz Czubaj, czołowi polscy autorzy kryminałów. To właśnie „powieści z dreszczykiem” byli głównym tematem piątej odsłony programu.

Płacz versus lans. Michał Witkowski i Kaja Malanowska włożyli kij w mrowisko. Ona wyznała, że za półtora roku pisania dostała 6800 złotych, on przyznał się do półmilionowej zaliczki. Czy wypada mówić o zarobkach pisarzy i pisarek, o roli pieniądza w procesie twórczym?

W pierwszej części tekstu przyjrzeliśmy się arcydziełom przedwojennej felietonistyki. W części drugiej prezentujemy doniosłe dzieła publicystyki powojennej.

To nie jest obiektywna recenzja. Przyznaję to na wstępie, bo jestem z pokolenia, które dorastało wraz z sukcesami Schwarzeneggera. Oglądałem na wideo „Conana”, „Terminatora” i „Czerwoną Sonję”. Do dziś uważam „Predatora” za arcydzieło gatunku. Dlatego nie mogę być obojętny wobec historii życia człowieka, który udowodnił, że Ameryka wciąż jest miejscem, w którym można realizować marzenia.

„Tak jakby w miłości mogło się wybierać, tak jakby to nie był piorun, który strzela w ciebie i zostawia cię zwęglonego na środku patio. […] Nie wybiera się Beatrycze. Nie wybiera się Julii. Nie wybierasz ulewy, która zmoczy cię do suchej nitki, gdy wracasz z koncertu” – napisał Julio Cortazar w „Grze w klasy”, swojej Wielkiej Księdze. I nie wybierasz książek, które cię uwiodą – należałoby pewnie dodać.